Kanczendzonga – drugi najwyższy szczyt Himalajów
Kanczendzonga, osiągająca 8586 m n.p.m. wysokości, położona jest we wschodniej części Himalajów, na granicy Nepalu i Indii – to jednocześnie najwyższy punkt drugiego z krajów. Na masyw góry składa się kilka wierzchołków, którym najprawdopodobniej zawdzięcza ona swoją nazwę. „Kanczendzonga” to połączenie czterech tybetańskich słów, tłumaczonych jako „Pięć Skarbów pod Wielkim Śniegiem”. Choć nie ma pewności co do tego, czym owe skarby miałyby być, to jedną z popularniejszych teorii jest właśnie ta o wierzchołkach góry. Z kolei w języku angielskim przyjęła się transliteracja „Kangchenjunga”.
Dowiedz się więcej: Najwyższe szczyty w Himalajach
Kto pierwszy zdobył Kanczendzongę?
Wierzchołek Kanczendzongi uznawany jest przez lokalną ludność za święty. Z tego powodu uczestnicy pierwszego wejścia górę, chcąc uszanować wolę mieszkańców, zatrzymali się kilka metrów przed szczytem. Trzeci najwyższy szczyt na Ziemi został zdobyty po raz pierwszy w 1955 roku podczas brytyjskiej ekspedycji, prowadzonej przez Charlesa Evansa. Pierwszymi uczestnikami wyprawy, którzy stanęli na wierzchołku Kanczendzongi byli George Band i Joe Brown.
Polacy na szczycie Kanczendzongi
Pierwsze polskie wejście na Kanczendzongę odbyło się w 1974 roku, podczas wyprawy kierowanej przez Piotra Młoteckiego, w której udział brał m.in. Kazimierz Olech. W styczniu 1986 Polacy dokonali również pierwszego zimowego wejścia szczyt góry. Kierownikiem tej ekspedycji był Andrzej Machnik, a wśród uczestników znaleźli się Andrzej Czok, Grzegorz Figiel, Artur Hajzer, Jerzy Kukuczka, Przemysław Piasecki i Krzysztof Wielicki. Na górze jako pierwsi stanęli Kukuczka i Wielicki. Podczas wyprawy wskutek obrzęku płuc zmarł Andrzej Czok. Z kolei w 1992 na wysokości 8250 m n.p.m. zaginęła jedna z najwybitniejszych himalaistek świata – Wanda Rutkiewicz.