Historia Klubu Zdobywców Korony Gór Polski
Idea Korony Gór Polski narodziła się ponad 20 lat temu, kiedy na łamach czasopisma „Poznaj swój kraj” opublikowany został artykuł, w którym przedstawiono listę najwyższych polskich szczytów, mających wejść w skład KGP. Za tym pomysłem stała chęć rozsławienia pasm górskich innych niż Tatry, które jako jedyne cieszyły się w owym okresie popularnością i zainteresowaniem amatorów wspinaczki. Inicjatywa miała także zmienić samo podejście do pieszych wędrówek. Od tej pory nie były traktowane jedynie jako wyzwanie sportowe, ale jako okazja do poznania nowych kultur i historii odwiedzanych obszarów. Zaczęto również zwracać większą uwagę na budowę geologiczną szczytów oraz otaczającą je przyrodę. Klub Zdobywców Korony Gór Polski został oficjalnie założony w 1997 roku, a pierwsza wspólna wyprawa jego członków odbyła się już w styczniu 1998.
Jakie szczyty znajdują się na liście Korony Gór Polski?
Szczyty wchodzące w skład Korony Gór Polski dobrane zostały tak, aby promować dotąd mało znane regiony kraju. Lista obejmuje w większości najwyższe punkty każdego z polskich pasm górskich. Istnieją jednak wyjątki od reguły. Spis zawiera tylko te szczyty, na które można dotrzeć poruszając się oznakowanym szlakiem turystycznym. Dlatego zamiast ulokowanej w Górach Wałbrzyskich Borowej na liście znajduje się Chełmiec, na miejscu Szerokiej Góry z Gór Bardzkich pojawia się Kłodzka Góra, a zamiast Sasanki Góry Bystrzyckie reprezentuje Jagodna.
KGP – lista szczytów
Jeśli szczyty Korony Gór Polski uszeregować od najwyższego do najniższego, to listę otwierać będzie najwyższy punkt polskich Tatr – Rysy. Z kolei na końcu pojawi się Łysica, zwana także Górą Świętej Katarzyny:
- Rysy (2499 m n.p.m., Tatry);
- Babia Góra (1725 m n.p.m., Beskid Żywiecki);
- Śnieżka (1603 m n.p.m., Karkonosze);
- Śnieżnik (1425 m n.p.m., Masyw Śnieżnika);
- Tarnica (1346 m n.p.m., Bieszczady Zachodnie);
- Turbacz (1310 m n.p.m., Gorce);
- Radziejowa (1266 m n.p.m., Beskid Sadecki);
- Skrzyczne (1257 m n.p.m., Beskid Śląski);
- Mogielica (1171 m n.p.m., Beskid Wyspowy);
- Wysoka Kopa (1126 m n.p.m., Góry Izerskie);
- Rudawiec (1106 m n.p.m., Góry Bialskie);
- Orlica (1084 m n.p.m., Góry Orlickie);
- Wysoka (1050 m n.p.m., Pieniny);
- Wielka Sowa (1015 m n.p.m., Góry Sowie);
- Lackowa (997 m n.p.m., Beskid Niski);
- Kowadło (989 m n.p.m., Góry Złote);
- Jagodna (977 m n.p.m., Góry Bystrzyckie);
- Skalnik (945 m n.p.m., Rudawy Janowickie);
- Waligóra (936 m n.p.m., Góry Kamienne);
- Czupel (933 m n.p.m., Beskid Mały);
- Szczeliniec Wielki (919 m n.p.m., Góry Stołowe);
- Lubomir (904 m n.p.m., Beskid Makowski);
- Biskupia Kopa (889 m n.p.m., Góry Opawskie);
- Chełmiec (851 m n.p.m., Góry Wałbrzyskie);
- Kłodzka Góra (765 m n.p.m., Góry Bardzkie);
- Skopiec (724 m n.p.m., Góry Kaczawskie);
- Ślęża (718 m n.p.m., Masyw Ślęży);
- Łysica (614 m n.p.m., Góry Świętokrzyskie).
Odznaka Zdobywcy Korony Gór Polski – jak ją zdobyć?
Koronę Gór Polski może posiąść każdy, kto dotrze do wszystkich wskazanych na liście miejsc. Zdobywanie kolejnych szczytów może zająć nawet kilkadziesiąt lat, nie ma żadnego limitu czasowego. Ten długi proces sam w sobie gwarantuje mnóstwo satysfakcji, ale Klub Zdobywców Korony Gór Polski oferuje także dodatkową motywację do skompletowania wszystkich wejść – Odznakę Zdobywcy Korony Gór Polskich. Pierwszym krokiem do jej zdobycia jest książeczka Korony Gór Polski, którą otrzymuje każda osoba zarejestrowana do Klubu. Po otrzymaniu książeczki można rozpocząć wspinaczkę. Wejście na każdy szczyt należy udokumentować zdjęciowo i poprzez obowiązujące w KGP pieczątki. Te ostatnie przyznawane są w schroniskach, obiektach turystycznych i karczmach znajdujących się w pobliżu wierzchołka. Ostatnim krokiem jest wysłanie uzupełnionej książeczki do siedziby Klubu Zdobywców Korony Gór Polski, gdzie nastąpi weryfikacja i przyznanie odznaki.